Shoot, shoot, shoot!

Vandaag zijn we naar de schietbaan geweest om verschillende wapens uit te proberen, als onderdeel van onze inburgeringscursus. Bij binnenkomst krijg je als eerste een verklaring onder je neus die je moet tekenen: je bent je ervan bewust dat het deelnemen zeer risicovol is en niemand is aansprakelijk op het moment dat je gewond raakt of neergeschoten wordt, zelfs niet als dat door nalatigheid van het bedrijf komt. Dit boezemt natuurlijk onwijs veel vertrouwen in en met een beetje een zwaar hoofd teken ik de verklaring maar. We krijgen onze safety gear: een koptelefoon en een plastic bril en we vertrekken naar de baan.

Eenmaal op de baan kijk in naar onze buren die aan het schieten zijn; een vrolijk gezin met twee kids van ongeveer 11 en 8 jaar oud. Dat kleine manneke van 11 krijgt net een pistool in zijn handen gedrukt en begint na wat uitleg lekker te schieten. Moeders staat te filmen en zusje kijkt al lachend mee. Met de verklaring die ik zojuist ondertekend had kon ik het absoluut niet plaatsen dat die kids hier met paps en mams aan het schieten waren. Is de dierentuin tegenwoordig niet leuk genoeg meer als familie uitstapje? Ik heb het voor mezelf maar op een drastisch cultuurverschil gegooid.

Maar het schieten zelf was zo waanzinnig gaaf. We hebben geschoten met een sig Sauer p226, een mp5 en een m16. Voor een eerste keer waren we er nog best goed in bleek. En Rowan vond het misschien net iets te leuk.. We kopen thuis wel een mooie nerfgun voor 'm.